Er is geen andere sport in de Verenigde Staten die zoveel belangstelling genereert tijdens wedstrijden in het reguliere seizoen en zoveel spijt als het niet meer wordt gespeeld. Van september tot februari leeft, ademt en eet Amerika voetbal. De sport wordt in het weekend overal op hoog niveau gespeeld, van NFL Sunday tot College Football Saturday.
Als gevolg van een toename van de jaarlijkse sterfte in American football hogescholen in Californië verhuisden naar rugby als hun primaire sport. Tegen 1920 waren alle universiteiten teruggekeerd naar het spelen van American football. Aan de andere kant hielp hun kennis de Verenigde Staten om de gouden medaille in rugby te veroveren op de Olympische Spelen van 1920 en 1924.
Het spel van de dood
In 1905 was American football volop in beweging. Er waren veel te veel jonge mannen die stierven tijdens het voetballen, en niemand deed iets zinvols om de gevaren te verminderen. Football Year's Death Harvest - Record toont aan dat negentien spelers zijn vermoord; Honderd zevenendertig gewonden - twee zijn gedood zaterdag, schreeuwde de kop bovenaan de rechterkolom van The Chicago Sunday Tribune op 26 november 1905.
Het exacte aantal voetbaldoden op het speelveld in 1905 is onbekend, maar jonge mannen stierven tijdens het voetballen.
Dat betekende destijds universiteitsvoetbal. De National Football League werd vijftien jaar later gevormd in een Hupmobile-dealer in Canton, Ohio. In het eerste decennium van de twintigste eeuw was er semi-professioneel en clubvoetbal, maar dat waren lokale wedstrijden van volwassen mannen, dat was een andere zaak. Aan de andere kant trok universiteitsvoetbal tienduizenden toeschouwers naar wedstrijden, waarbij honkbal en paardenraces destijds de populairste sporten waren.
Op die specifieke zaterdag ging de 16-jarige Robert Brown aan de haal rond het einde van een wedstrijd in Sedalia, Missouri, toen hij op sterke tegenstand stuitte. Volgens een verslag in de Mexico Missouri Message werd Brown zwaar op de grond gesmeten, waarbij hij op zijn nek en schouders neerkwam, en hij kwam nooit meer bij bewustzijn. (Bron: Stanford-tijdschrift)
Voetbal op de universiteit in het begin van de 1900e eeuw
Toen hij het nieuws hoorde, telegrafeerde de kanselier van de New York University, HM McCracken, de president van de universiteit van Harvard, Charles W. Eliot, en riep op tot een bijeenkomst van de hoofden van universiteiten, met als doel het spel te hervormen of af te schaffen.
De spel in 1905 zou vandaag moeilijk te identificeren zijn als voetbal. Omdat er geen voorwaartse pass was, leek de bal op een watermeloen. Voor een eerste nederlaag was slechts vijf yards nodig, en de typische strategie was om de tegenstander neer te slaan om die waardevolle vijftien voet territorium te veroveren. De meest gebruikelijke strategie was om de baldrager naar de lijn te leiden met een vliegende wig, waar spelers hun armen in elkaar zouden grijpen en een stormram zouden vormen. Spelers droegen geen vulling, helmen of andere vormen van bescherming.
1905 was geen uitschieter. De Washington Post meldde de afgelopen vijf jaar 45 voetbalgerelateerde sterfgevallen. De meest voorkomende oorzaken waren inwendige verwondingen of gebroken nekken en stekels. Hoewel primitieve medische praktijken ongetwijfeld hebben bijgedragen aan sommige van deze sterfgevallen, waren er in 1905 veel minder jongens aan het voetballen dan tegenwoordig. (Bron: Dagelijkse geschiedenis)