Mensen hebben vijf belangrijke zintuigen: zicht, smaak, geluid, aanraking en geur. Daarnaast kunnen we met de tastzin temperatuur en druk voelen. Maar wist je dat mensen nattigheid niet kunnen voelen?
Een studie werd uitgevoerd door onderzoekers van Loughborough University en Oxylane Research. Het antwoord is een volmondig nee. We kunnen temperatuur en druk voelen, maar geen nattigheid.
Hoe voelen mensen nattigheid?
De waarneming van nattigheid is gekoppeld aan ons vermogen om lage temperaturen en tactiele sensaties zoals druk en textuur te voelen, volgens onderzoekers van Loughborough University en Oxylane Research. Ze keken ook naar de rol van A-zenuwvezels, die temperatuur en tactiele informatie van de huid naar de hersenen overbrengen, evenals het effect van verminderde zenuwactiviteit op de waarneming van nattigheid. Ten slotte speculeerden ze dat, omdat een harige huid gevoeliger is voor warmtestimuli, deze gevoeliger zou zijn voor vocht dan een kale huid zoals handpalmen en voetzolen, die beter reageert op tactiele stimuli.
Dertien gezonde mannelijke studenten werden onderworpen aan warme, neutrale en koude, natte stimuli door Davide Filingeri et al.
Ze onderzochten de onderarmen en vingertoppen van de vrijwilligers. De onderzoekers deden ook de vochtige stimulustest met en zonder zenuwblokkade. De zenuwblokkade werd bereikt door een compressiemanchet op te blazen tot een niveau dat de gevoeligheid van de A-zenuw dempte.
Natte perceptie nam toe naarmate de temperatuur daalde, wat aangeeft dat deelnemers veel meer kans hadden om koude, natte stimuli te detecteren dan warme of neutrale natte stimuli. De onderzoekers ontdekten ook dat wanneer de activiteit van de A-zenuw werd gestopt, de patiënten minder gevoelig waren voor vocht en dat een harige huid gevoeliger is voor nattigheid dan een kale huid. Deze bevindingen dragen bij aan onze kennis over hoe mensen nattigheid interpreteren en bieden een nieuw model voor hoe de hersenen deze ervaring verwerken.
Gebaseerd op een concept van perceptueel leren en Bayesiaanse perceptuele gevolgtrekking, ontwikkelden we het eerste neurofysiologische model van huidvochtigheidsgevoeligheid, gecentreerd op de multisensorische integratie van koudegevoelige en mechanosensitieve huidafferenten. Onze resultaten leveren bewijs voor het bestaan van een specifiek informatieverwerkingsmodel dat ondersteunt de neurale representatie van een typische natte stimulus.
Loughborough University en Oxylane Research-team
(Bron; Neuroscience Nieuws)
Een neurofysiologisch model van menselijke huidvochtigheid
Hoewel het vermogen om nattigheid en vochtigheid van de huid te detecteren cruciaal is voor gedrags- en autonome aanpassingen, missen mensen bepaalde vochtigheidsreceptoren op hun huid.
Er wordt beweerd dat we nattigheid leren detecteren wanneer de huid een nat oppervlak raakt of wanneer zweet wordt gecreëerd door een multimodale integratie van thermische en tactiele sensaties die worden gegenereerd door de interactie tussen huid en vocht. De specifieke rollen van temperatuur en tactiele inputs en hoe ons zenuwstelsel ze perifeer en centraal integreert, zijn echter nog steeds slecht begrepen.
Het idee dat de centrale integratie van koelte en mechanosensatie, zoals bediend door perifere A-zenuwafferenten, het fundamentele neuronale proces is dat ten grondslag ligt aan de menselijke vochtgevoeligheid, werd in deze studie geëvalueerd.
De onderzoekers ontdekten dat, ondanks hetzelfde vochtgehalte, warm-nat- en neutraal-nat-stimuli tijdens een kwantitatieve sensorische test als aanzienlijk minder nat werden beoordeeld dan koud-nat-stimuli. De waarneming van nattigheid werd ook drastisch verminderd wanneer een gerichte vermindering de huidkoude en tactiele gevoeligheid in de activiteit van A-zenuwafferenten verminderde.
Het team heeft het eerste neurofysiologische model van huidvochtgevoeligheid opgesteld, gecentreerd op de multisensorische integratie van koudegevoelige en mechanosensitieve huidafferenten, gebaseerd op een concept van perceptueel leren en Bayesiaanse perceptuele inferentie.
De bevindingen ondersteunen het idee dat een uniek informatieverwerkingsmodel de hersenrepresentatie van een typische vochtige input ondersteunt. Deze bevindingen helpen verklaren hoe mensen huidvochtigheid als warm, neutraal of kil ervaren. (Bron: Neuroscience Nieuws)
Je zou echt zo lang moeten leren praten dat je de natheid van je tong kunt voelen, dwaas! Je bent geïndoctrineerd door te lezen en te schrijven. Gebruik de volgende keer je geest om te leren. Eenzijdige wetenschap is hoogmoed. Voel nu je tong. Maar weet dat het branden slechts jouw ongelovige woede is.