Het is een lange traditie voor fans om de namen van hun favoriete renners op de weg te schilderen. De Tour de France is het populairste platform voor dit soort fandom. Er zijn ook meer, laten we zeggen, creatieve kunstenaars die willen dat hun werk gezien wordt door het grootste televisiepubliek in de professionele wielersport. Maar wist je hoe de Tour de France obscene graffiti opruimt?
De Tour de France heeft een toegewijd ondersteuningsteam dat voor het podium reist en genitale graffiti bedekt.
De grote D op de weg opruimen
De wedstrijdorganisator Amateursportorganisatie heeft een crew van arbeiders in dienst die elke dag met een emmer verf de route voor het peloton uit rijden. Het is hun missie om op creatieve wijze enkele van de op de weg geschilderde beelden te veranderen die ASO liever niet zou zien door tv-kijkers. Mannelijke geslachtsdelen behoren tot de foto's die het meest veranderd moeten worden. De echte kunstenaars zijn de arbeiders die hun geslachtsdelen verbergen.
Het schoonmaken van het wegdek van deze afbeeldingen zou te tijdrovend en kostbaar zijn, dus brengen werknemers in plaats daarvan verf aan, waarbij de geslachtsdelen worden getransformeerd in uilen, vlinders en andere fantasierijke beelden. De inspanning is gedaan zodat toeschouwers en televisiekijkers de originele beelden niet opmerken. In een video volgde het Nederlandse persbureau NOS twee arbeiders terwijl ze werkten aan de Tourmalet, een van de beroemdste beklimmingen van de Tour de France van dit jaar. (Bron: Cicero)
De eerste Tour de France
In 1903 vond de eerste Tour de France plaats, de grootste wielerwedstrijd ter wereld. Het eerste evenement was een race van zes etappes over 2428 km, gecreëerd door Henri Desgrange, de redacteur van L'Auto, en George Lefèvre, de rugby- en wielerverslaggever, om de publiciteit en de verspreiding van deze sportkrant te helpen verbeteren.
De wielrenners fietsten van Parijs naar Lyon, vervolgens naar Marseille, Toulouse, Bordeaux, Nantes en uiteindelijk weer terug naar Parijs. De gemiddelde etappeafstand was 405 kilometer, waardoor deelnemers 's nachts en overdag moesten fietsen! Ze moesten ook hun reparaties uitvoeren als dat nodig was. (Bron: Cicero)
Het iconische geel
Desgrange introduceerde de gele trui kort na de Eerste Wereldoorlog. Hij koos voor geel om twee redenen: toeschouwers langs de weg konden snel de leider van de race identificeren en, misschien nog belangrijker, L'Auto was gedrukt op geel papier.
Op 18 juli 1919 werd Eugene Christophe de eerste man die de gele trui droeg. Ottavio Bottecchia was de eerste Italiaan die de Tour won, die voorheen werd gedomineerd door de Fransen en Belgen.
De langste race in de geschiedenis van de Tour, met een totale afstand van 5745 km, vond plaats in 1926. In het begin van de jaren dertig, toen de Tour werd opengesteld voor andere adverteerders, werd de verslaggeving live op de radio uitgezonden en wonnen Franse renners de race zes jaar in een rij; zulke monsterlijke ritten behoorden tot het verleden. Derailleurs werden voor het eerst toegelaten in de Tour de France in 1930.
Gino Bartali, een Italiaanse wielrenner, won de Tour een jaar later en tien jaar later, in 1948, op 34-jarige leeftijd opnieuw. In de Tour van 1950 werd Bartali fysiek aangevallen op de Col d'Aspin. Toch won hij de etappe voordat hij en zijn Italiaanse teamgenoten, waaronder de winnaar van 1949 Fausto Coppi, zich uit protest terugtrokken. (Bron: Cicero)