Op 5 december 1952 heeft de Geweldige smog van Londen gedaald als gevolg van een combinatie van slechte weersomstandigheden en ernstige luchtvervuiling. De smog bleef vijf dagen in de Britse hoofdstad. De giftige lucht en het absolute gebrek aan zichtbaarheid waren absoluut gevaarlijk, maar hoe erg was de zogenaamde? Grote smog?
De Great Smog van Londen was zo erg dat voetgangers hun voeten niet konden zien. Sommige van de 4,000 mensen die stierven in de vijf dagen hadden geen longproblemen, ze verdronken nadat ze in de rivier de Theems waren gevallen omdat ze het niet zagen.
Wat veroorzaakte de grote smog?
De Great Smog of London, ook wel bekend als de Great Smog van 1952, was een belangrijke luchtvervuilingsgebeurtenis die de Britse hoofdstad in december 1952 trof. steenkool en bouwde een dichte deken van nevel over de stad. De smog duurde van vrijdag 5 december tot dinsdag 9 december 1952. De smog verspreidde zich snel toen het weer veranderde. (Bron: Met Office VK)
De prijs van de dodelijke smog . in Londen
De Grote Smog van Londen was onvergelijkbaar met de vroegere smoggebeurtenissen, die bekend stonden als: erwtensoep. Het zicht was sterk verminderd en de smog drong zelfs binnenshuis door en veroorzaakte aanzienlijke schade aan eigendommen en zelfs menselijke slachtoffers. Volgens de overheid zijn medische onderzoeken uitgevoerd in de weken na het voorval. Er waren ongeveer 4,000 mensen die stierven als direct gevolg van de smog. Daarnaast werden er 100,000 meer ziek door de effecten van de vervuiling op de menselijke luchtwegen. In een recentere studie hadden de dodelijke slachtoffers echter veel hoger kunnen zijn, met schattingen variërend van 10,000 tot 12,000 doden. (Bron: Wetenschap)
Welke invloed had de Grote Smog op Londen?
Met uitzondering van de Londense metro werd al het openbaar vervoer opgeschort. Zelfs ambulancediensten werden gestopt. Dit dwong patiënten om zelf in de gevaarlijke toestand naar het ziekenhuis te rijden. Concerten en bioscoopvertoningen werden geannuleerd omdat het zicht zelfs in grote afgesloten zalen en podia afnam, en schermen vanaf de stoelen moeilijker te zien waren. Ook buitensportevenementen zijn afgelast. De dichte mist in de achterstraten van de binnensteden van Londen en weg van stadscentra werd niet uitgedund door het rijdend verkeer. Als gevolg hiervan werd het zicht overdag teruggebracht tot minder dan een meter. Het huis verlaten werd zo gevaarlijk dat het een kwestie was van je voet te bewegen om mogelijke gevaren, zoals stoepranden, op te sporen. Dit was 's nachts ongelooflijk moeilijk omdat elke achterstraatlantaarn op dat moment een gloeilamp had en niet genoeg licht op de stoep gaf voor voetgangers om te zien waar ze heen gingen of zelfs als ze een lantaarnpaal zouden raken. De mistdoorlatende fluorescentielampen waren pas eind jaren vijftig algemeen verkrijgbaar. En smog maskers werden gedragen door degenen die ze van chemici konden kopen. (Bron: The Guardian)
De milieu-impact van de grote smog
Milieuregelgeving, zoals de City of London Various Powers Act 1954 en de Clean Air Acts van 1956 en 1968, hebben de luchtvervuiling sinds 1952 verminderd. Deze wetten werden ingevoerd na de gruwelijke ervaring van The Great Smog
Huishoudens kregen financiële prikkels om open kolenkachels te vervangen door alternatieven zoals het installeren van gashaarden of het gebruik van rookvrije brandstof. Centrale verwarming op gas, elektriciteit, olie of een goedgekeurde vaste brandstof was in de meeste huizen ongebruikelijk en werd pas eind jaren zestig populair. Ondanks vorderingen was er weinig vooruitgang geboekt om tien jaar later, begin december 1960, opnieuw een smogramp te voorkomen. (Bron: De BBC)