De heksenprocessen van Salem vonden tussen 1692 en 1693 plaats in het koloniale Massachusetts. Meer dan 200 mensen werden beschuldigd van hekserij of de magie van de duivel, en 20 werden geëxecuteerd. Uiteindelijk gaf de kolonie toe dat de processen een vergissing waren en compenseerde de families van de slachtoffers. Degenen die beschuldigd werden van hekserij in de Salem Witch Trials hadden niet veel opties. Maar wist u dat degenen die bekenden nooit werden geëxecuteerd?
Tijdens de heksenprocessen in Salem werd geen van de mensen die toegaf heksen te zijn geëxecuteerd. Alle 20 mensen die werden geëxecuteerd wegens hekserij weigerden te bekennen.
De heksenjacht van de 17e eeuw
Men moet eerst de historische context van beschuldigingen van hekserij onderzoeken om de gebeurtenissen van de Salem Witch Trials te begrijpen. Er waren de dagelijkse stress van het leven in de Massachusetts Bay Colony in de 17e eeuw.
Een sterk geloof in de duivel, facties onder Salem Village-families en rivaliteit met het naburige Salem Town, gecombineerd met een recente pokkenepidemie en de dreiging van een aanval door strijdende stammen, zorgden voor een vruchtbare voedingsbodem voor angst en achterdocht. Al snel werden meer dan 150 mannen en vrouwen uit steden rond Salem gevangengezet; hun namen waren "uitgeroepen" door gekwelde jonge meisjes als de bron van hun pijn. Allen zouden terechtstaan voor hekserij, een misdaad waarop in het 17e-eeuwse New England de doodstraf stond.
Salem Village was een klein stadje in New England dat voornamelijk werd bevolkt door puriteinen of religieuze mensen die destijds in de duivel geloofden. De puriteinse levenswijze was streng en zelfs kleine verschillen in gedrag werden afgekeurd. Een groot deel van de puriteinse gemeenschap was het erover eens dat de Parris-meisjes het slachtoffer waren geworden van hekserij nadat ze over hun gedrag hadden gehoord.
Betty en Abigail gaven drie stadsvrouwen de schuld, waaronder Tituba, een tot slaaf gemaakte Amerikaan die in het huishouden van Parris werkte, toen hen werd gevraagd wie hen dit had aangedaan. Het was bekend dat Tituba had deelgenomen aan waarzeggerij, wat de puriteinen ten strengste verboden hadden. De gemeenschap hield niet van de andere twee beschuldigde vrouwen, Sarah Good en Sarah Osbourne. (Bron: De Salem Witch Trials)
Het begin van de heksenprocessen in Salem
De drie vrouwen zaten gevangen in afwachting van hun proces wegens hekserij. Tijdens het proces gaf Tituba toe de duivel te hebben gezien en noemde hij een coven of groep heksen in de omgeving van Salem Village. Good en Osbourne hielden vol dat ze onschuldig waren. De rechtbank geloofde hen niet en alle drie de vrouwen werden schuldig bevonden aan hekserij. De straf was de dood door ophanging.
Andere jonge meisjes beweerden met het verstrijken van de weken besmet te zijn met hekserij. Ze beschuldigden andere stadsmensen ervan hen te hebben gemarteld, en sommige van de beschuldigde heksen noemden zelfs anderen heksen. (Bron: De Salem Witch Trials)
Wanneer stopten de Witch Salem-processen?
Nadat de rechtbank zich realiseerde hoe oneerlijk de processen voor de beschuldigde waren, weigerde ze uiteindelijk nog meer beschuldigingen van hekserij te horen. In 1711 kregen alle verdachten eindelijk gratie.
Niemand weet waarom de heksengekte zich zo snel verspreidde, maar het heeft een onuitwisbare stempel gedrukt op het Amerikaanse rechtssysteem en de manier waarop met bewijzen en getuigen werd omgegaan. De ophangingen in Salem Village waren de laatste executies van beschuldigde heksen in het land. (Bron: De Salem Witch Trials)
Afbeelding van Geschiedenis