De oorlog in Vietnam leidde tot talloze controverses, vanaf het begin en zelfs jaren nadat het eindigde. Maar wist u dat de regering tijdens de oorlog in Vietnam een ​​extreme handelwijze heeft gevolgd, die het leven heeft gekost aan veel Amerikaanse soldaten?

Project 100,000 was een idee van voormalig minister van Defensie Robert McNamara om de rekruten van Amerikaanse soldaten voor de oorlog in Vietnam te vergroten. Hij verlaagde de rekruteringsnormen, wat op zijn beurt aanzienlijk meer oorlogsslachtoffers deed toenemen.

Robert McNamara's 100,000

De Amerikaanse betrokkenheid bij de oorlog in Vietnam escaleerde snel in 1966. Toenmalig president Lyndon B. Johnson stond voor de enorme uitdaging om voldoende mannen te rekruteren om de oorlog te beïnvloeden. Robert McNamara, minister van defensie van president Johnson, had een briljant idee.

McNamara wilde de pool van Amerikanen vergroten die in aanmerking kwamen voor dienstbaarheid bij de strijdkrachten. Het plan van McNamara was eenvoudig: het aantal mensen dat in aanmerking komt om te worden opgesteld, zou dramatisch toenemen als de normen zouden worden verlaagd. McNamara wees erop dat veel jonge mensen zakten voor het toelatingsexamen van het leger, de kwalificatietest voor de strijdkrachten.

De voormalige minister van defensie voerde aan dat als de normen voor het slagen voor de test zouden worden verlaagd, tienduizenden voorheen ongekwalificeerde personen plotseling beschikbaar zouden zijn voor militaire dienst. In augustus 1966 onthulde McNamara zijn plan op de conventie van Veterans of Foreign Wars, met de belofte dat zijn plan zou kunnen: redden zo'n 40,000 ontwerpafwijzingen en ondermaatse vrijwilligers die voornamelijk afkomstig waren uit met armoede ingelegde achtergronden.

Zijn opzet van het plan was een meelevende reddingsmissie van kansarme jongeren die een kans op een beter leven zullen hebben door middel van militaire diensten en de training die het hen zou bieden. McNamara voerde verder aan dat het leger de intelligentie van die laaggeschoolde studenten zou kunnen verhogen door middel van verschillende middelen, zoals videobanden en gesloten tv-lessen.

Het plan van McNamara was een dramatische uitbreiding van de Speciaal trainingsprogramma voor aanmelding (STAP). STEP zou een exact driejarig programma zijn, maar werd in de voorgaande jaren door het Congres afgewezen.

Het programma heette project 100,000, genoemd naar de rekrutering van het eerste fiscale jaar, en werd gelanceerd op 1 oktober 1966. Tegen het einde van de oorlog in Vietnam rekruteerde het project meer dan 350,000 soldaten, naar wie president Johnson persoonlijk verwees als tweederangs fellows. (Bron: Geschiedenis Net)

De nasleep van Project 100k

McNamara's 100,000 werden bekend als: McNamara's Misfits. Veel rapporten uit observaties van militairen dat veel mensen met extreem lage mentale capaciteiten voor de oorlog werden opgeroepen. Velen konden niet lezen of schrijven, begrepen het papierwerk dat ze aan het invullen waren niet en wisten uiteindelijk niet dat ze ten strijde zouden trekken.

Militair Hamilton Gregory vertelt het verhaal van een van deze mannen. Hij en andere militairen worstelden om tweederangs fellows te helpen. Ze moesten hen helpen hun schoenen te strikken, hun bedden op te maken en zelfs te lezen en te schrijven.

Ondanks hun rapporten en pleidooien voor de veiligheid van deze mannen, werden ze genegeerd en werden de soldaten naar Vietnam verscheept. Er werd gemeld dat deze mannen drie keer stierven in het tempo van hun leeftijdsgenoten. Er werd geschat dat 5,500 werden gedood in actie en zo'n 20,000 gewonden. (Bron: Het gelukkige neuron)