Het primaire doel van de overheid is om haar burgers koste wat kost te beschermen. Maar wat als u erachter komt dat de overheid experimenten uitvoert met volledige minachting voor uw veiligheid? Dit is precies wat er gebeurde in de Verenigde Staten, toen er weinig tot niets bekend was over straling.
In de jaren veertig en vijftig was er weinig bekend over de effecten van straling op de mens. Om het te bestuderen, voerde de Amerikaanse regering stralingstests uit op onwetende deelnemers zoals patiënten, zwangere vrouwen, gevangenen en geestelijk gehandicapte kinderen.
Experimenten met menselijke straling
Toen het Manhattan-project werd opgericht, hadden wetenschappers weinig begrip van de effecten van uranium en plutonium op de menselijke gezondheid, ondanks het gebruik ervan om massavernietigingswapens te bouwen.
De leiders van het project realiseerden zich snel de implicaties van hun experimenten en richtten al snel een gezondheidsafdeling op. De divisie werd geleid door Dr. Stafford Warren, een radioloog aan de Universiteit van Rochester. Warren werd aangesteld als Chief Medical Officer die drie hoofddoelen had: de gezondheid van de projectmedewerkers beschermen, het publiek beschermen tegen alle risico's die uit het project kunnen voortvloeien, stralingsrisico's bestuderen en behandelingen en toleranties vaststellen.
Laboratoria werkten al snel aan gegevens van instrumenten, bloed- en urinemonsters en fysieke onderzoeken om de projectmedewerkers snel te begrijpen en te beschermen. Wetenschappers voerden ook stralingsexperimenten uit op dieren.
De verkregen informatie was echter onvoldoende om de stralingsrichtlijnen voor de arbeiders te bepalen. In 1944 concludeerde Warren dat gecontroleerd testen op mensen noodzakelijk was. Het plan was om burgerpatiënten te injecteren met radioactieve elementen zoals polonium, plutonium en uranium. Het experiment liep van april 1945 tot juli 1947 en werd uitgevoerd in aan het Manhattan-project gelieerde ziekenhuizen in Rochester, Oak Ridge, Chicago en San Francisco.
Achttien proefpersonen werden geïnjecteerd met plutonium, zes met uranium, vijf met polonium en één met americium. Vanwege het geheim van het experiment waren veel van de artsen niet op de hoogte van de exacte stoffen waarmee ze de patiënten injecteerden. En van de ongeveer 30 patiënten ondertekende slechts één een toestemmingsformulier, een formulier dat niet eens volledig de medische procedure of de risico's ervan uitlegde.
De methodologie voor het nemen van monsters van patiënten was ook onduidelijk. Er waren geen directe overeenkomsten met de patiënten, behalve dat ze allemaal geen deel uitmaakten van het Manhattan Project. De experimenten gingen door tot in de Koude Oorlog, die allemaal geheim werden gehouden voor het publiek.
In de 1990s, de Tribune van Albuquerque ontdekte de genoemde experimenten. Toenmalig president Bill Clinton lanceerde een adviescommissie voor experimenten met menselijke straling en het ministerie van Energie deed een uitgebreid onderzoek naar deze experimenten.
Als gevolg hiervan werden veel documenten vrijgegeven en werden talloze hoorzittingen gehouden. In 1995 bracht de DOE een rapport uit waarin de experimenten werden beschreven, ethische uitspraken werden gedaan en aanbevelingen werden gedaan over hoe het Congres verder moest gaan. Kort daarna werden wetten aangenomen om geheime wetenschappelijke tests op mensen te verbieden. (Bron: Atoom Erfgoed)
Het Manhattan Project
Het Manhattan Project was het Amerikaanse onderzoeks- en ontwikkelingsproject dat tijdens de Tweede Wereldoorlog werd opgezet. Het project werd opgericht in 1942 en werd zo genoemd omdat het eerste kantoor was op 270 Broadway, Manhattan.
Het project kostte ongeveer $ 2 miljoen en was gericht op het ontwikkelen van atoomwapens, waarvan de latere apparaten ervoor zorgden dat hele steden werden weggevaagd. Het Manhattan-project wordt gecrediteerd met de uitvinding van de atoombommen Little Boy en Dikke man, die Hiroshima en Nagasaki plat maakten.
Het hoofd van het project, generaal Leslie R. Groves, zorgde voor de geheimhouding en veiligheid van het project. Hoewel er meer dan 130,000 mensen in dienst waren, begrepen de meesten hun taken niet.
Er werd zelfs gemeld dat een wasvrouw een stuk gereedschap was toegewezen en om te luisteren naar klikkende geluiden. De wasvrouw wist niet dat ze een geigerteller vasthield die werd gebruikt om de stralingsniveaus van uniformen te controleren. (Bron: Fantastische feiten)