Commissarissen zijn uw basisboodschappen in de buurt binnen militaire installaties over de hele wereld. Ze verkopen voedsel, huishoudelijke artikelen en andere benodigdheden die vaak goedkoper zijn dan andere supermarkten. Deze winkels zijn exclusief voor servicemedewerkers en hun families. Maar wist u dat mensen die worden ingehuurd om de boodschappen in te pakken, niet als federale werknemers worden beschouwd? 

Baggers die in de Amerikaanse militaire installatiecommissarissen werken, worden niet als federale werknemers beschouwd. Ze worden dus niet per uur betaald. In plaats daarvan verdienen ze geld met tips van shoppers.

Betaalt het Amerikaanse leger Baggers in commissarissen?

Het hebben van baggers in Amerikaanse militaire commissarissen is een lange traditie. Het enige verschil tussen een bagger en andere werknemers in de commissarissen is dat ze zelfstandige zijn en niet als federale werknemers worden beschouwd.

De Defensiecommissaris staat toe dat baggers in commissarissen werken en uitsluitend verdienen door fooien van shoppers. Ze werken onder de licentieovereenkomst met de installatiecommandant en komen met de winkeldirecteur standaardprotocollen en gedrag overeen. (Bron: Legertijden)

De commissaris verstrekt inkomen aan verschillende soorten mensen. Baggers die 's ochtends, vroeg in de middag en op weekdagen zijn gepland, zijn vaak gepensioneerden van het leger of hun echtgenoten. Terwijl tieners nacht- en weekenddiensten hebben.

Het systeem bestaat al meer dan 50 jaar en elke commissaris heeft een headbagger. De head bagger is verantwoordelijk voor het inhuren, plannen en coördineren van activiteiten voor de functie. Zij overzien ook het geheel. Afhankelijk van in welke installatie u zich bevindt, houden headbaggers rekening met uw behoeften. (Bron: Leger)

Op de vliegbasis Ramstein in Duitsland geeft de headbagger studenten en schoolgaande kinderen meer kansen. Dit komt door de beperkte mogelijkheden die voor hen beschikbaar zijn.

Sommige commissarissen hebben borden waarop staat dat baggers alleen voor fooien werken, terwijl andere dat niet doen. De algemene opvatting en traditie is dat ze verdienen aan de fooien die ze van klanten krijgen. Het is niet verplicht dat een shopper de zakkenvullers fooit. Baggers mogen ook geen fooi eisen. De beslissing om een ​​fooi te geven, is uitsluitend afhankelijk van de shopper. Als een inpakker onbeleefd handelt, of als de shopper vindt dat ze oneerlijk zijn behandeld, wordt deze laatste aangemoedigd om de inpakker te melden. Klanten kunnen dit doen door het unieke ID-nummer op te geven dat vaak te zien is op het naamplaatje van de bagger.

Volgens statistieken varieert de gemiddelde fooi die een inpakker per klant ontvangt van $ 3 tot $ 5. Shoppers geven vaak meer tijdens de vakantie of als er grote verkopen zijn. (Bron: Ramstein Air Base)

Testen van de "No-Bagger" Lane in commissarissen

Commissarissen hebben in sommige kampen self-checkout-opties, maar commissarissen hebben in ongeveer 121 winkels een no-bagger kassastrook getest. Deze test werd ingegeven door feedback van klanten en begon in 2018.

Volgens het Agentschap van de Defensiecommissaris hebben de tests geen specifiek tijdsbestek. Het zal zo lang duren als nodig is om meer feedback van klanten en winkels te krijgen. Dit zou ook klanten helpen die zich onder druk gezet voelen om gebruik te maken van de diensten van baggeraars en een fooi geven. 

De run kan ook helpen bij shoppers die lang hebben nagedacht over hoeveel fooi er moet worden gegeven. Sommigen beweren dat de fooi gelijk moet zijn aan de kwaliteit van de geleverde service. Maar baggeraars zeggen dat inpakken en boodschappen doen niet hun enige taak is.

Een assistent-head bagger in de commissaris van Fort Belvoir beweert dat een deel van hun werk is om een ​​snel gesprek te hebben met de mensen die ze dienen. Hij zegt dat sommige shoppers de commissaris binnenkomen en winkelen om iemand naar hen te laten luisteren. Hij vermeldt ook dat voor sommige shoppers een vriendelijk gesprek met de inpakker misschien de enige aangename woorden zijn die iemand de hele dag zou horen. (Bron: Legertijden)