Een muiswiel is een apparaat dat is gemaakt voor hamsters en andere knaagdieren om deze dieren in staat te stellen in beperkte leefomgevingen te oefenen. Het is expliciet ontworpen voor gedomesticeerde hamsters die als huisdier dienen. Maar wist je dat wielen ook de aandacht trekken van wilde knaagdieren?
Onderzoekers ontdekten dat wilde knaagdieren muiswielen gebruikten als ze beschikbaar waren in de buurt van hun natuurlijke habitat. Ze ontdekten ook dat andere kleine dieren het wiel van tijd tot tijd gebruiken.
Wanneer is het hamsterwiel uitgevonden?
Hoewel er geen verwijzingen waren naar specifieke personen of tijdsperioden toen het hamsterwiel werd uitgevonden, werd het vroegste verslag van een technologisch geavanceerde versie gevonden in 1969. Kevin Woolfolk zat op een nacht op zijn hometrainer en terwijl hij de kilometerstand van zijn oefening, merkte hij dat zijn hamster, Burt, ook in zijn wiel rende.
Woolfolk was nieuwsgierig naar hoe ver Burt ging terwijl hij achter het stuur rende. Hij maakte een prototype muiswiel dat de afstand kon meten die Burt aflegde terwijl hij op het wiel rende. Het was gemaakt van een kleine magnetische toonbank die was gekocht bij een plaatselijke winkel.
Eenmaal gebouwd, plaatste Woolfolk het prototype in Burt's kooi en liet de hamster zijn nachtelijke rennen achter. Toen hij wakker werd, noteerde hij dat Burt in totaal 23,300 voet rende, gelijk aan ongeveer 4.5 mijl. Zich realiserend dat zijn uitvinding nuttig kan zijn voor anderen, patenteerde Woolfolk het, waardoor hij de bekende uitvinder van dit type muiswiel werd. (Bron: de uitvinders)
Waarom vinden knaagdieren het leuk om op wielen te rennen?
Tientallen jaren lang werd hamsters en andere gedomesticeerde knaagdieren geleerd om op wielen te rennen, omdat ze werden opgesloten in een kleine omheining. Dit ontwikkelde uiteindelijk een neurotisch gedrag dat hen ertoe aanzette dit te doen. . (Bron: Bedraad)
Nieuwer onderzoek toonde echter aan dat knaagdieren vrijwillig op een oefenwiel zouden rennen als het toegankelijk was en dit zelfs zouden doen als er geen enkele vorm van beloning voor was. De Nederlandse neurofysiologen Johanna H. Meijer en Yuri Robbers van het Leids Universitair Medisch Centrum voerden het onderzoek uit dat deze hypothese bewees.
Ze wilden bepalen of wielrennen een activiteit is die is ontwikkeld door dieren in gevangenschap. Ze bouwden kooiachtige gadgets met een muiswiel erin. De opstelling is zo gemaakt dat dieren er gemakkelijk in en uit kunnen gaan. Meijer en Robbers plaatsten deze constructies in een groen stedelijk gebied dat niet toegankelijk was voor het publiek. Vervolgens plaatsen ze een bewegingssensor die is geprogrammeerd om een camera met nachtzicht te activeren zodra het wiel wordt bewogen. Ten slotte zetten ze wat eten bij de opstelling om de kleine dieren aan te trekken.
Het onderzoek duurde drie jaar en ze konden meer dan 200,000 opnames verzamelen op beide locaties waar de constructies waren opgesteld. Ze analyseerden meer dan 12,000 videofragmenten die verschillende dieren vastlegden met behulp van het wiel. De video's toonden muizen, ratten, spitsmuizen, kikkers en zelfs slogs die op het stuur stapten.
Terwijl sommige video's lieten zien dat sommige dieren het wiel onbedoeld bewogen, merkten ze dat de meesten het opzettelijk gebruikten. Sommige dieren renden een korte tijd, stapten van het stuur, stapten weer op en renden nog wat. Dit gaf aan dat de activiteit opzettelijk werd gedaan en niet vanwege domesticatie en gevangenschap. (Bron: Nieuws van de wetenschap)