Sinds de oudheid hebben zeelieden de open oceaan overgestoken om te vissen, te handelen en te verkennen. Omdat deze vroege zeelieden met veel gevaren en onzekerheden werden geconfronteerd, vertrouwden ze op bijgeloof, voortekenen en geluk om hen veilig te houden en naar huis te leiden. Het bijgeloof van zeelieden gaf hen een gevoel van controle terwijl ze door de onvoorspelbaarheid van de zeeën navigeerden. Maar wist je waarom ze altijd katten aan boord houden?
Het houden van katten op schepen is al lang een zeevaarttraditie als een vorm van ongediertebestrijding en het gerucht dat ze geluk brachten aan boten. Men denkt dat katten zich over de hele wereld hebben verspreid dankzij de oude Egyptenaren en Vikingen.
Katten aan boord van schepen
Al vele eeuwen hebben zeelieden de reputatie bijgelovig te zijn. Als ze niet konden voorspellen hoe het weer zich zou gedragen op je uitdagende reis die voor je ligt, zouden ze alle middelen gebruiken die tot hun beschikking stonden om erachter te komen. Een van de redenen waarom katten werden gekozen om aan boord van deze oude schepen te reizen, was hun gevoeligheid voor weersveranderingen.
Van katten werd ook gedacht dat ze geluk brachten voor de reis. Bovendien beschermen ze voedselvoorraden en verminderen ze de kans op ziekten door knaagdieren te vangen. Ze werden behandeld als bemanningsleden, met hun eigen rantsoen, woonruimte en slaapruimte.
De bemanning zou erg vertrouwd raken met hun gedrag en ze zouden het heel serieus nemen als ze zich niet meer gingen gedragen. Als een kat probeerde overboord te springen of herhaaldelijk in zijn gezicht klauwde, wist hij dat er slecht weer op komst was en zou de bemanning preventieve maatregelen nemen. Als ze aangemeerd waren en een zogende kat haar kittens aan wal begon te dragen, werd dat als een slecht voorteken beschouwd en zouden sommige zeelieden weigeren te zeilen. Als gevolg hiervan zorgden zeelieden ervoor dat de katten van hun schip goed gevoed en tevreden waren. Vissersvrouwen hielden soms zwarte katten thuis om hun echtgenoten te beschermen terwijl ze op zee waren.
Vele eeuwen geleden geloofden zeelieden dat het trillen van de staart van een kat een storm kon veroorzaken, maar later realiseerden zeelieden zich dat het trillen van de staart niet de oorzaak was van het slechte weer, maar eerder een waarschuwing dat het onderweg was.
Hoewel het bijgeloof van deze zeelieden misschien absurd lijkt, heeft het een basis in de realiteit. Katten kunnen veranderingen in het weer veel scherper waarnemen dan andere dieren vanwege hun gevoelige binnenoren. Katten kunnen de lage atmosferische druk zien die vaak voorafgaat aan stormen op zee, waardoor ze rusteloos of nerveus kunnen worden. (Bron: Formule boten)
De geschiedenis van katten op boten
De Afrikaanse wilde kat werd hoogstwaarschijnlijk gedomesticeerd in de Vruchtbare Halve Maan tijdens de eerste landbouwrevolutie, ongeveer 10,000 jaar geleden. Kleine kattenbotten ontdekt op mediterrane eilanden suggereren dat katten rond de millenniumwisseling werden geïntroduceerd.
Oude Egyptische katten begonnen zich in de 8e eeuw vGT te verspreiden langs mediterrane handelsroutes en bereikten tegen de 7e eeuw een Vikinghaven aan de Oostzee. Volgens mitochondriaal DNA-analyse van archeologische kattenspecimens. Tijdens het tijdperk van ontdekking, dat duurde van de 15e tot de 18e eeuw, vervoerden ontdekkingsreizigers en handelaren een groot deel van de rest van de wereld aan boord van hun schepen. (Bron: Formule boten)