Rollerball is een sportfilm uit 1975, geschreven door William Harrison en geregisseerd en geproduceerd door Norman Jewison. De filmsterren Jane Caan, John Houseman, Maud Adams, John Beck, Moses Gunn en Ralph Richardson. Maar wist je dat de film zo'n succes was dat promotors de rechten op de film wilden kopen?
Vanwege het succes van Rollerball wilden promotors de rechten op de in-filmsport kopen. Norman Jewison, de regisseur van de film, was woedend omdat de film de ziekte en waanzin van contactsporten moest verbeelden.
Hoe is contactsport zoals de Hunger Games?
De film is vergelijkbaar met The Hunger Games-saga in die zin dat het zich afspeelt in de verre toekomst na de veel genoemde Corporate Wars. De belangen van grote bedrijven bepalen hoe mensen leven, en iedereen blijft zelfgenoegzaam omdat ze te veel bezig zijn met Rollerball.
Het is een gecompliceerd, gewelddadig spel waarin twee teams op rolschaatsen en motorfietsen het tegen elkaar opnemen op een roulettewielachtig parcours om een metalen bal te verzamelen en in een doel te plaatsen. De intense, samenhangende montage maakt de rollerball-segmenten spannend en brutaal. Ze gaan tot hetzelfde uiterste als kijken hoe mannen in de NFL elke zondag hersenschudding krijgen.
James Caan speelt Jonathan, een al lang bestaande kampioen van deze sport wiens fortuin aan het veranderen is. Jonathan wordt onder druk gezet om met pensioen te gaan door bedrijfsbelangen onder leiding van John Houseman. Ze hebben het spel gemaakt om de waarde van teamwerk bij te brengen, waardoor mensen op één lijn komen met de belangen van de almachtige Energy Corporation. Jonathans legendarische optreden in de Rollerball-arena laat echter zien dat grootsheid kan worden bereikt door individuele prestaties.
Als hij weigert met pensioen te gaan, bedenken ze een regel zonder straf voor het spel, waardoor spelers elkaar kunnen vermoorden. Hun plan om Jonathans individualiteit simpelweg uit te doven, wordt verijdeld wanneer hij in zijn eentje als overwinnaar tevoorschijn komt. (Bron: Diepe focus beoordeling)
Optrekken tegen de reuzen
Rollerball is, net als veel paranoïde thrillers uit de jaren 1970 en dystopische sciencefictionverhalen, een metafoor voor het wijdverbreide wantrouwen van het decennium ten opzichte van politieke en culturele systemen. Als er in deze periode een terugkerend thema was dat werd gebruikt door New Hollywood-filmmakers zoals Steven Spielberg, Brian De Palma, George Lucas, William Friedkin en anderen, dan was het het idee van het individu dat vecht tegen een onderdrukkend of corrupt systeem.
Hoewel films variërend van Jaws tot Star Wars voornamelijk in politieke contexten zijn geïnterpreteerd, was er een dringender voorbeeld van de kleine man die werd vertrapt door gezagsdragers voor deze filmmakers, de strijd van de auteur tegen de bedrijfsbelangen in Hollywood.
Norman Jewison, de directeur van Rollerball, had destijds genoeg van de commercie van Hollywood. De studio's kregen al de controle terug van de auteursregisseurs van eind jaren zestig en begin jaren zeventig.
Jewison, geboren in Canada, zag het schrift op de muur. Hij verliet Hollywood volledig om Fiddler on the Roof in Europa te filmen en verzette zich jarenlang tegen terugkeer naar de Verenigde Staten. Rollerball is ook bijna volledig in Europa opgenomen voordat het werd gedistribueerd door United Artists. Het cynisme van de film ten opzichte van de bedrijfsbelangen die in de jaren zeventig geleidelijk de overhand kregen, was precies wat Jewison wilde maken. (Bron: Diepe focus beoordeling)
Afbeelding van DenOfGeek