In de Verenigde Staten werden bepaalde programma's ontworpen om de economie ten goede te komen en om middelbare scholieren en studenten echte taken te leren. Eén programma maakte in het bijzonder gebruik van echte weeskinderen. Deze baby's werden uitgeleend aan universiteitshuizen omwille van het onderwijs.
Maak kennis met de oefenbaby's. Verweesde baby's werden in het begin tot het midden van de 1900e eeuw uitgeleend aan huishoudprogramma's van de universiteit, waar ze volledig werden verzorgd door groepen studenten die opvoedingsvaardigheden leerden.
Hoe en wanneer start dit programma?
Van 1919 tot 1969 startten in de Verenigde Staten de zogenaamde praktijk huizen or praktijk appartementen waar jonge vrouwen huishoudelijke kunsten leerden, zoals koken, schoonmaken en huishouden. De studenten verbeterden hun moederschapsvaardigheden door te zorgen voor oefen baby's. Deze baby's werden door lokale weeshuizen aan de school uitgeleend.
Lisa Grunwald onderzocht de praktijk voor haar roman Het onweerstaanbare Henry-huis en gebruikte het als basis voor de plot. Grunwald beweert dat ze het concept van weesbaby's ontdekte tijdens het werken aan een bloemlezing van brieven geschreven door Amerikaanse vrouwen. Ze kwam een foto tegen van de meest verleidelijke baby met deze guitige grijns, die een oefenbaby was geweest aan de Cornell University.
Hij werd verzorgd door een groep van ongeveer een dozijn vrouwen die om de beurt zijn oefenmoeder waren.
Lisa Grunwald, Amerikaanse auteur
(Bron: NPR)
Hoe noemden ze de oefenbaby's en voerden ze de procedures van het programma uit?
In de jaren vijftig bestond dit programma op ongeveer 1950 of 40 hogescholen en universiteiten in de Verenigde Staten.
De baby die Grunwald op de foto ontdekte, heette eigenlijk Bobby Domecon, wat een afkorting is voor: binnenlandse economie. Alle baby's van de Cornell University kregen de achternaam Domecon, en alle oefenbaby's aan de Illinois State University kregen de achternaam noorden or Zuiden, afhankelijk van in welk gebouw ze zijn opgegroeid.
Veel van de baby's kwamen ondervoed aan op de universiteiten, maar ze kregen al snel goed eten en werden behoorlijk gezond na hun tijd in deze programma's.
De baby's zouden zodra ze geboren waren uit het weeshuis worden gehaald en de moeders zouden om de beurt voor hen zorgen. De rotaties varieerden afhankelijk van het college; soms kreeg een moeder een baby voor een week of tien dagen per keer. In andere gevallen legde een moeder de baby neer voor een dutje en was er een andere student aanwezig als hij wakker werd. Maar het gebeurde altijd volgens een strikt tijdschema.
Toen ik er voor het eerst over hoorde, vond ik het vreemd en een beetje eng. Op het moment dat dit gebeurde, werd alles echter gezien als een mogelijke kans voor een wetenschappelijke benadering, en kinderopvang was geen uitzondering. De oefenhuizen omarmden het idee dat je moederschap op dezelfde manier kon leren als koken of scheikunde - alles was aan te leren en systemen waren cruciaal.
Lisa Grunwald, Amerikaanse auteur
(Bron: NPR)
Heeft dit programma de baby's psychologisch beïnvloed?
Grunwald probeerde erachter te komen wat de langetermijneffecten waren van de weeskinderen die op deze manier werden opgevoed. Ze besprak de kwestie met verschillende experts in het veld.
Ze vertelden me over een hechtingsstoornis. Als een kind in de eerste levensjaren geen hechte band vormt, komt het soms voor dat hij of zij een hechtingsstoornis ontwikkelt.
Lisa Grunwald, Amerikaanse auteur
Helaas was er geen bewijs voor deze bewering, aangezien de baby's tijdens het opgroeien niet werden gevolgd en bestudeerd. (Bron: NPR)