Volgens het onderzoek van Gottman en Levenson is het succes van een relatie niet afhankelijk van mooie, grootse gebaren. In plaats daarvan vertrouwt het op de dagelijkse interacties van de partners en hun aandacht gericht op elkaars biedingen, waarbij biedingen de subtiele handelingen zijn die men doet om een ​​verbinding met de ander te vragen. 

John Gottman merkte op dat succesvolle relaties sterk waren gericht op aandacht voor elkaars biedingen. Als partners de kleine inspanningen van de ander negeerden, zou hun relatie zeker mislukken. 

De bevindingen van het liefdeslab

Het hebben van een relatie lijkt in eerste instantie misschien een gemakkelijke taak, maar het vereist een nauwgezette dagelijkse inspanning om in een relatie te blijven. De grootsheid van iemands gebaren is niet noodzakelijk een van de belangrijkste indicatoren voor het succes van een relatie.

De Amerikaanse psycholoog John Gottman en collega Robert Levenson voerden een onderzoek uit aan de Universiteit van Washington. Deze studie was een bijdrage aan het beantwoorden van Gottmans vraag naar wat succesvolle en mislukte relaties scheidde. Onderwerpen van het onderzoek waren koppels. De onderzoekers registreerden en bestudeerden de interacties van de koppels in een observatiefaciliteit die publiekelijk het Love Lab wordt genoemd.

De koppels spraken over hun relatie vanaf hun eerste ontmoeting tot hun recente ruzies. John Gottman nam nota van de instemming van de deelnemers en ging zelfs zover dat hij sommigen van hen een hele week in één appartement liet wijden om hun dagelijkse interacties te observeren.

De onderzoekers zetten hun studie 6 jaar later voort met een follow-up van de deelnemers. Na de follow-up ontstonden de splitsingen van de partners. Partners werden ofwel gegroepeerd als relatiemeesters of relatierampen. De relatiemeesters waren gezonde getrouwde stellen, terwijl de relatierampen waren gescheiden of ongelukkig bij elkaar bleven.

Met verder onderzoek naar het verschil tussen relatiemeesters en relatierampen, concludeert Gottman dat succesvolle relaties de neiging hebben om meer aandacht aan elkaar te besteden, zelfs op kleine manieren.

Na vele maanden met mijn studenten naar deze banden te hebben gekeken, drong het tot me door. Misschien is het niet de diepte van intimiteit in gesprekken die ertoe doet. Misschien maakt het niet eens uit of koppels het eens of oneens zijn. Misschien is het belangrijkste hoe deze mensen aandacht voor elkaar hebben, waar ze ook over praten of doen.

John Gotman

(Bron: Het Gottman Institute) 

De rol van biedingen in een relatie

John Gottman's onderzoek maakte het concept van biedingen relevant, aangezien de bevindingen van zijn onderzoek het belang benadrukken van het voortdurend uitbrengen en accepteren van biedingen om een ​​relatie te onderhouden. Hij beschreef biedingen als de kleine pogingen die men doet om contact te zoeken met hun partner, waarbij hij stelt dat biedingen essentieel zijn in emotionele communicatie.

Biedingen kunnen non-verbaal of verbaal zijn. Het wordt op vele manieren gecommuniceerd; het kan zijn in de vorm van een vraag, een fysieke handeling of een uitdrukking op een lichte, seksuele of bedachtzame manier. Veelvoorkomende voorbeelden van biedingen zijn water vragen, een kus op de wang of plannen voor het weekend. Het zijn vaak subtiele handelingen die de behoefte van mensen om verbinding te maken overbrengen.

Men kan reageren op een bod door zich er naar toe te keren door het te erkennen, zich ervan afkeren door het te negeren, of zich ertegen keren door het verzoek in een argument te veranderen. Gottman ontdekte in zijn gegevens dat relatiebeheerders zich meer dan 85% van de tijd naar elkaar toe wendden, terwijl relatierampen zich slechts 33% van de tijd naar elkaar toe keerden.

De gegevens van Gottman benadrukken dat de dagelijkse inspanning die men levert om aandachtig te zijn in een relatie een relatie maakt of verbreekt. Hij merkte verder op dat de meest voorkomende reden voor een breuk de consequente manier was waarop partners zich afkeerden van biedingen, wat leidde tot opgekropte wrok en een toenemend gebrek aan verbinding tussen de twee. (Bron: Het Gottman Institute)