Home » Eten en Drinken » Restaurants » Tijdens de Grote Depressie hadden de cafetaria-eetgelegenheden in Clifton de slogan "Dine free tenzij verheugd". In de eerste drie maanden van het oorspronkelijke restaurant gingen tienduizend klanten op het aanbod in. Voldoende klanten betaalden hun rekeningen om er een succes van te maken.

Tijdens de Grote Depressie hadden de cafetaria-eetgelegenheden in Clifton de slogan "Dine free tenzij verheugd". In de eerste drie maanden van het oorspronkelijke restaurant gingen tienduizend klanten op het aanbod in. Voldoende klanten betaalden hun rekeningen om er een succes van te maken.

Tijdens de Grote Depressie voedden 'Penny Restaurants' de werklozen

In de 107 West 44th Street in New York stond Bill Duffy's Olde English Tavern. Maar met de Grote Depressie die portefeuilles leeghaalde en het verbod nog moest worden ingetrokken, was het moeilijk voor luxe etablissementen om open te blijven. In plaats van de 'vrolijkheid' van het oude restaurant, meldde de New York Herald Tribune, werd op hetzelfde adres een nieuw restaurant geopend. Het kon een menigte huisvesten die Duffy's zou hebben overspoeld: 9,000 klanten per dag. De keuken was bescheiden: erwtensoep en volkorenbrood stonden prominent op het menu. Maar het was spotgoedkoop, een aspect dat tot uiting kwam in de naam van de etablissementen. Het Penny Restaurant was een plek voor de onderdrukten en niet helemaal berooid om een ​​hapje te eten.

Het etablissement was niet zonder voorrang ... Verder lezen (5 minuten lezen)

Laat een bericht achter